Ο Ίαν Βουγιούκας δεν ήταν και δεν είναι πρώτο βιολί στον Παναθηναϊκό.
Ο Ίαν Βουγιούκας δεν παίζει και δεν έπαιξε ποτέ πάνω από 30 λεπτά.
Υπάρχουν παιχνίδια στα οποία ο Ίαν Βουγιούκας δεν έπαιξε δευτερόλεπτο.
Ο Ίαν Βουγιούκας ποτέ δεν γκρίνιαξε και αποδεχόταν πάντα τον ρόλο του.
Τον Ίαν Βουγιούκα τον ένοιαζε πάντα το καλό της ομάδας.
Γίνε σαν τον Ίαν Βουγιούκα!
Πέρασε καιρός από τον αποκλεισμό από την Ρεάλ Μαδρίτης, εδώ που τα λέμε και Final Four ολοκληρώθηκε, αλλά οι σκόρπιες σκέψεις μετά το τρίτο αγώνα απέναντι στην Ρεάλ ήταν καιρός να μετουσιωθούν σε πράξη και εξ’ ου προέκυψε το κείμενο αυτό. Ναι το κείμενο αυτό είναι αφιερωμένο στον Ίαν Βουγιούκα.
Αθόρυβος, ουσιαστικός και πάντα εκεί όταν τον ζητάει η ομάδα. Στην σειρά απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης ήταν εκεί, φώναξε παρών και βοήθησε καθοριστικά τον Παναθηναϊκό, επωμιζόμενος το μεγαλύτερο βάρος στην θέση “5”. Έδωσε σκληρές μάχες απέναντι σε Ταβάες και Αγιόν και σίγουρα όλοι του αναγνώρισαν τις καλές εμφανίσεις.
Πάντως, οι αυξημένες αρμοδιότητες του γίνονται εύκολα αντιληπτές με μία γρήγορη ματιά στα στατιστικά του. Στην Regular Season σε 8:31 που αγωνιζόταν κατά μέσο όρο είχε 3.6 πόντους (με 2 περίπου προσπάθειες ανά παιχνίδι και 66% στα δίποντα, 78% βολές), 1.4 ριμπάουντ, 0.8 ασίστ, 0.1 κλεψίματα, 0.4 λάθη, 1.3 κερδισμένα φάουλ και 4.59 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης. Στα 18 παιχνίδια της Regular Season το season high σε χρόνο συμμετοχής ήταν τα 17:29 λεπτά απέναντι στην Μπασκόνια την 27η αγωνιστική, ενώ οι περισσότερες προσπάθειες που έχει πάρει σε αγώνα ήταν 5 την 11η αγωνιστική κόντρα στην Φενέρ όταν και έκανε season high σε ranking συγκεντρώνοντας 15 μονάδες στο σύστημα αξιολόγησης. Γιατί παραθέτω όλα αυτά τα στοιχεία όμως;
Στα playoff απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης ήταν καλύτερος σε όλες τις βασικές στατιστικές. Κοινώς, όποτε η ομάδα τον χρειάστηκε ήταν εκεί και βγήκε μπροστά μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις.
Μέσα σε όλα είναι και ένας παίκτης, που συνδέει την παλαιότερη εποχή επί Ζέλικο με την τωρινή κατάσταση και ένας απαραίτητος παίκτης για τα αποδυτήρια της ομάδας. Έχει ζήσει μεγάλες στιγμές, έχει υπάρξει συμπαίκτης με θρύλους της ομάδας και παικταράδες, ενώ έχει πανηγυρίσει και μοναδικές επιτυχίες.
Οι ομάδες δεν χρειάζονται μόνο τους καλύτερους παίκτες, δεν χρειάζονται χημεία μόνο μέσα στο παρκέ, αλλά και εκτός αυτού. Ο Ίαν Βουγιούκας είναι ένας παίκτης, του οποίου η συνεισφορά δεν περιορίζεται εντός των τεσσάρων γραμμών. Είναι γνήσιος πρεσβευτής των Παναθηναϊκών ιδανικών και αξιών και αυτές μπορεί να μεταδίδει στους ξένους συμπαίκτες του ή και σε νεαρούς αθλητές της ομάδας.
Αγωνιστικά, έχει περιορισμένες δυνατότητες τόσο λόγω ηλικίας, όσο και λόγω έλλειψης αθλητικών προσόντων, την στιγμή που όλοι σχεδόν οι σέντερ της Ευρωλίγκας διαθέτουν και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό. Η εμπειρία του, το μπασκετικό του IQ, η ικανότητα του στο τελείωμα φάσεων τον καθιστούν ιδανικό για τρίτο σέντερ της ομάδας. Δεν είναι και λίγες οι ομάδες που διαθέτουν βετεράνους, οι οποίοι μπορεί να έχουν περιορισμένο χρόνο συμμετοχής στην κανονική διάρκεια, αλλά μόλις δυσκολεύουν οι αγώνες βγαίνουν μπροστά, προσφέροντας πολύτιμες λύσεις. Η Ρεάλ έχει τον Ρέγιες που είναι 39, η Φενέρ τον Μπόμπι Ντίξον στα 36 του, η Μπασκόνια τον Χουέρτας στα 36 του, η Ζαλγκίρις τον Γιανκούνας στα 35 του. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο εντάσσονται και ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να έχει τον δικό του βετεράνο, ο οποίος θα προσφέρει λύσεις.
Εκτός αυτού, ως τρίτος σέντερ θα είναι μία πολύ ποιοτική λύση που μάλιστα δεν θα πιάνει θέση ξένου και θα διευκολύνει έτσι τον σχεδιασμό της ομάδα, τόσο στην θέση 5, όσο και συνολικά. Είναι εντελώς διαφορετικό η ομάδα να ψάχνει για 2 ξένους, έστω ο ένας συμπληρωματικός, στην θέση 5 και άλλο να αναζητεί απλά τον πρώτο της σέντερ. Ακόμα και αν φύγει ο Ίαν Βουγιούκας, ο Παναθηναϊκός για τον τρίτο σέντερ θα πρέπει να στραφεί σε Έλληνα παίκτη, αλλά και πάλι υπάρχει κάποιος που να μπορεί όντως να προσφέρει ουσιαστικά; Κάποιος που θα αποδεχτεί αυτό τον ρόλο;