Η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί λένε κι έτσι έγινε και στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού στο Βερολίνο. Οι πράσινοι μετά τα πρώτα 4′ παραδόθηκαν στις διαθέσεις των γηπεδούχων και πλην μίας φοράς στο δεύτερο δεκάλεπτο όπου μείωσαν σε 21-19, δεν ξαναεμφανίστηκαν στο παρκέ. Προφανώς και σήμερα βρέθηκαν αντιμέτωπες μία έτοιμη ομάδα, που βρίσκονται όλοι μαζί 2-3 χρόνια απέναντι σε μία τελείως καινούρια, ωστόσο κάποια πράγματα είναι ανεξάρτητα από αυτό το γεγονός. Η ομάδα έχει ένα κορμό 6-7 παικτών μόνο που μπορούν να ανταπεξέλθουν κι αυτοί με τα πολλά τους μειονεκτήματα όσο αντέχουν, παλεύουν.
Σήμερα για άλλη μία φορά ο Άντριους έδειξε πολύ βελτιωμένος και δείχνει να καταλαβαίνει τον ρόλο που του έχει ανατεθεί και να προσαρμόζεται σε αυτόν. Από εκεί και πέρα όμως ακολούθησε το χάος. Πρώτο μεγάλο πρόβλημα στην θέση 1 όπου η κατάσταση με τον Νέιτ Ουόλτερς δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι. Είναι νωπές οι μνήμες του κόσμου με τον Γιόβιτς όπου ουσιαστικά δεν έπαιξε ποτέ. Αυτή τη στιγμή οι πράσινοι παλεύουν με τον τίμιο Πάρις Λι ( με όλα τα στραβά που έχει) και τον Μποχωρίδη ο οποίος από 5ο γκαρντ ξανά έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή. Αν συνεχίσει ο Αμερικανός να είναι εκτός θα πρέπει στον Παναθηναϊκό να δουν τι θα κάνουν.
Το επόμενο μεγάλο πρόβλημα έχει να κάνει με την παντελή έλλειψη σταθερού τριπόντου από τα φτερά. Οι θέσεις 3-4 έχουν καλυφθεί με παίκτες που δεν διαθέτουν αυτό το στοιχείο και ο παίκτης που αναμένεται να έρθει ( Τζέικ Λέιμαν λογικά) επίσης δεν διαθέτει κάποιο σπουδαίο ποσοστό έξω από την γραμμή των 6,75. Επομένως το πρόβλημα θα παραμείνει έντονο εκεί και δεν μπορεί να καλυφθεί και εκ των έσω. Η αμυντική συμπεριφορά επίσης των ψηλών και κυρίως του Ουίλιαμς στο 4 είναι μέχρι στιγμής πενιχρή. Αν σε αυτό προσθέσουμε και το μεγάλο πρόβλημα που παρουσιάζει η ομάδα στο αμυντικό ριμπάουντ, κάτι που οφείλεται και στον πολύ κακό μέχρι τώρα Παπαγιάννη, οξύνεται η προβληματική κατάσταση. Είναι δύσκολο να παίξεις καλή άμυνα, κάτι που προϋποθέτει πολλά στοιχεία, είναι όμως ακόμη πιο δύσκολο όταν δίνεις δεύτερες και τρίτες επιθέσεις στον αντίπαλο.
Τέλος δεν γίνεται να μην αναφερθώ στην έλλειψη ενός ηγέτη. Αυτού του παίκτη που στα δύσκολα θα πάρει την μπάλα και την ευθύνη και θα σκοράρει. Η κουβέντα αυτή βέβαια έγινε ακόμη πιο έντονη τις τελευταίες μέρες με την άρνηση του Παναθηναϊκού να ασχοληθεί με την περίπτωση του εξαιρετικού Μπέικον. Τα πέρι προβληματικού χαρακτήρα τα έχουμε ξανακούσει και παλιότερα, από συγκεκριμένους ανθρώπους που τρέχουν τον μεταγραφικό σχεδιασμό της ομάδας. Τότε αφορούσαν έναν έταιρο παικταρά τον Μάικ Τζέιμς, με τον Τσάβι Πασκουάλ μετά να αποδεικνύει ότι ο καλός προπονητής ξέρει να διαχειρίζεται τους όποιους “προβληματικούς” χαρακτήρες αρκεί να αξίζουν τον κόπο. Εννοείται ότι ο Μπέικον είναι παίκτης που αν έχεις την ευκαιρία τον παίρνεις και λες κι ευχαριστώ, αλλά ας όψεται το “σκεπτόμενο” μπάσκετ.
Υ.γ 1: Η χρονιά θα είναι πολύ ζόρικη κι ίσως κάποια στιγμή να έχουμε ξανά αλλαγές, καθότι το συγκεκριμένο πλάνο δύσκολα θα βγάλει την χρονιά.
Υ.γ 2: Στα εγχώρια επίσης η ομάδα θα περάσει πολύ δύσκολες στιγμές γιατί θα βρει απέναντι της μία εξαιρετική ομάδα που αξίζει να είναι στα υψηλότερα στρώματα κι η οποία ποιοτικά έχει ανέβει ακόμη περισσότερο σε σχέση με πέρσι.
Υ.γ 3: Δυστυχώς θα το πιούμε το πικρό ποτήρι μέχρι το τέλος
