Ο Θοδωρής Αναστασούδης γράφει για τον Παναθηναϊκό που σπατάλησε ένα ημίχρονο, διαχωρίζει τις ευθύνες παικτών και προπονητή, ενώ τονίζει ότι η συνέχεια αναμένεται δύσκολη ιδίως από την στιγμή που υπάρχει δεδομένη πίεση πλέον για το αποτέλεσμα.
Το μπάσκετ ήταν, είναι και θα είναι ένα άθλημα δίκαιο. Όπως συμβαίνει στις περισσότερες περιπτώσεις κερδίζει αυτός που παίζει καλύτερα, που το θέλει περισσότερο και έχει πλάνο. Η Ζαλγκίρις είναι μία απίστευτα καλοδουλεμένη ομάδα, που μένει πάντα πιστή στο πλάνο του προπονητή. Είτε κερδίζει, είτε χάνει δείχνει πιστή σε αυτό. Αργά και μεθοδικά πάντα δικαιώνεται.
Ο Παναθηναϊκός από την άλλη πλευρά για ένα ημίχρονο δεν βρήκε λύσεις στην πολύπλοκη match-up ζώνη (ή και άμυνα ταμπούρι αν θέλετε πιο απλά-υπήρχαν στιγμές που 5 παίκτες της Ζαλγκίρις βρίσκονταν στο ζωγραφιστό κάτι που έδειξε χθες η εκπομπή Super Euroleague εξαιρετικά αργά και μέσα από όλες τις αντιδράσεις της άμυνας των Λιθουανών) της Ζαλγκίρις. Η Ζαλγκίρις αποφάσισε να αφήσει τα μακρινά σουτ του Παναθηναϊκού βραχυκυκλώνοντας τον. Από την πλευρά του ο Παναθηναϊκός δεν είχε τρόπο να αντιδράσει. Έμοιαζε πραγματικά ανήμπορος. Η όποια βοήθεια ήρθε από την second unit ναι μεν ξεκόλλησε λίγο τον Παναθηναϊκό, αλλά ουσιαστικά δεν άλλαξε κάτι δραματικά στην συνολική εικόνα του αγώνα. Το χειρότερο όμως ήταν ότι το αμυντικό φίλτρο της ομάδας στο πρώτο ημίχρονο ήταν για άλλο ένα παιχνίδι κατώτερο των περιστάσεων. Το συνολικό πρόβλημα της πράσινης άμυνα, προερχόταν από τις λάθος αντιδράσεις που είχαν αρκετοί παίκτες στην ομαδική άμυνα. Λάθος βοήθειες, βοήθειες που δεν ήρθαν ποτέ, λάθος τοποθετήσεις. Η φράση κλειδί για να αποκωδικοποιήσουμε το πρώτο ημίχρονο είναι: έλλειψη συγκέντρωσης!
Εδώ κάπου πρέπει να διαχωρίσουμε και να ξεκαθαρίσουμε που σταματάει η ευθύνη του προπονητή και που ξεκινάει των παικτών και vice versa προφανώς. Ο προπονητής φέρει ευθύνη για την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, το γεγονός ότι δεν έβρισκε λύσεις, ώστε να προβληματίσει τον Σάρας. Κάπου εκεί όμως σταματάει η δική του ευθύνη και ξεκινάει και των παικτών. Αυτοί είναι στην τελική που αστόχησαν σε 12 βολές και χάσανε τόσα αμυντικά ριμπάουντ σε όλη την διάρκεια του αγώνα. Ευθύνη του προπονητή είναι όμως ότι το γεγονός ότι αποφάσισε να παρατάξει μία κοντή πεντάδα στο τέλος με τον Παπαπέτρου στο “4” με αποτέλεσμα να χάσει τα ριμπάουντ, από ψηλότερους και πιο αθλητικούς παίκτες. Την στιγμή που ο Παναθηναϊκός είχε στο παρκέ 3 γκαρντ, τον Παπαπέτρου και τον Γκιστ, η Ζαλγκίρις είχε τον Ντέιβις (κυρίαρχος στις δύο πλευρές), τον Α. Ουάιτ και τον Ουλάνοβας που έλεχγαν την εναέρια κυκλοφορία.
Αυτή όμως είναι η ζωή και η μοίρα των προπονητών. Να ζούνε και να “πεθαίνουν” με τις ιδέες και τα ρίσκα τους.
Το σημαντικό είναι όλοι να καταλάβουν που ξεκινάει, σταματάει και τελειώνει η ευθύνη του ενός και που του άλλου. Φέρει σαφώς ευθύνη και ο προπονητής για πολλά και όχι μόνο για την σημερινή εικόνα, αλλά και για ορισμένες αμφισβητούμενες επιλογές που γίνανε το καλοκαίρι, αλλά σίγουρα όχι για όλα τα δεινά και τα λάθη της ομάδας.
Ακολουθεί το παιχνίδι απέναντι στην Μπουντούσνοστ εκτός έδρας την επόμενη βδομάδα. Υπάρχει ένα τεράστιο “πρέπει” πάνω από αυτόν τον αγώνα. Ιδίως, μετά το 2-2 στην εκκίνηση της φετινής Ευρωλίγκας. Η πίεση είναι πλέον δεδομένη και το “πρέπει” που αιωρείται μεγαλύτερο από ποτέ την φετινή σεζόν. Είναι στο χέρι της ομάδας να αντιδράσει, δείχνοντας παράλληλα ένα καλύτερο αγωνιστικό πρόσωπο.
ΥΓ: Αν υπάρχουν θετικά; Ναι. Η τρομερή αμυντική προσπάθεια που έγινε πάνω στον Μιλάκνις που είναι ένας πολύ σημαντικός παίκτης για την Ζαλγκίρις. Ο Παπαπέτρου μπορεί να μην έλαμψε, αλλά σε επίπεδο τόσο προσωπικής άμυνα, όσο και ομαδικής έκανε σπουδαία δουλειά. Κυνήγησε τον Μιλάκνις παντού και δεν τον άφησε καν να εκτελέσει τρίποντο στο αγώνα! Ο Λιθουανός σουτέρ (εκ των κορυφαίων καθαρόαιμων σουτέρ της Ευρωλίγκας) ολοκλήρωσε τον αγώνα με 0/3 δίποντα, 1 ασίστ, 1 λάθος και -2 στο σύστημα αξιολόγησης.
ΥΓ 2: Ο Σάρας είναι το next big thing της προπονητικής στην Ευρώπη. Τον αγαπάμε ως Παναθηναϊκοί. Θα τον θέλαμε όλοι στο πάγκο μας κάποια μέρα. Αυτή τη στιγμή όμως ο Παναθηναϊκός έχει προπονητή. Αυτός λέγεται Τσάβι Πασκουάλ και οφείλουμε να τον στηρίξουμε. Οι ειρωνείες, οι χλευασμοί και ορισμένα εμετικά σχόλια δεν συνάδουν με το Παναθηναϊκό ήθος.
ΥΓ 3: Το τάιμ-άουτ της σιωπής του Πασκουάλ αν νομίζετε ότι ήταν δείγμα αμηχανίας ή δείγμα του ότι δεν είχε ιδέα τι να πει… γελιέστε. Όχι μόνο αυτό… αλλά δεν έχετε ιδέα από το άθλημα.
ΥΓ 4: Ένα από τα αγαπημένα μου συστήματα του Πασκουάλ που πέρσι κατέληγε πάντα σε τρίποντο Ρίβερς στην κορυφή, έπειτα από πάσα του παίκτη (Ρίβερς) στο ποστ και δεχόμενος ένα σκριν μακριά από την μπάλα ώστε να απελευθερωθεί στην κορυφή για να λάβει την πάσα από τον ψηλό που την έδωσε, κατέληξε σήμερα σε τρίποντα των Καλάθη και Παππά. Πριν τον τραυματισμό του Λότζο, αυτός ήταν που έπαιρνε το σουτ.
ΥΓ 5: Ο χειρότερος προπονητής της Ευρωλίγκας, ξέρει πολλά παραπάνω από όλους εμάς που βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε το 1/100 όσων συμβαίνουν στο παρκέ.