Το σημερινό ντέρμπι ήταν το μεγάλο challenge για τον Παναθηναϊκός. Μετά από δύο σημαντικές εντός έδρας νίκες στην Ευρωλίγκα επί των Βίρτους Μπολόνια και Βιλερμπάν, ακολούθησε το διπλό με απόλυτο μπάσκετ στο Κάουνας, με το σημερινό να αποτελεί την μεγάλη πρόκληση των «πρασίνων».
Τέλη Οκτωβρίου, αρχές Νοεμβρίου σε συζητήσεις (είτε στο Twitter, είτε με φίλους της ομάδας) ανέφερα πάντοτε ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται περίπου 1-1,5 μήνα για να δέσει, να βρει ρόλους, ομοιογένεια και συνεπώς να παρουσιαστεί βελτιωμένος. Η ομάδα πληρώνει τον κάκιστο σχεδιασμό και χρειάζεται χρόνο. Δύο εκ των πιο κομβικών παικτών της ομάδας ενσωματώθηκαν τέλη Σεπτεμβρίου (Πονίτκα) και αρχές Νοεμβρίου (Μπέικον), ενώ και ο τραυματίας Ουόλτερς έλειψε πάρα πολύ. Όλη αυτή η διαδικασία σταδιακής προσθήκης παικτών αποτέλεσε τροχοπέδη στην ομαλή λειτουργία της με την πάροδο του χρόνου. Η εικόνα μίας ασύνδετης ομάδας ήταν αναμενόμενη, καθώς προστίθεντο παίκτες, με άμεση βαρύτητα στην συνολική εικόνα της ομάδας.
Οι «πράσινοι» μπορεί να χάνανε σε κάποια παιχνίδια στην αρχή αυτής της διαδρομής μέχρι σήμερα, αλλά υπήρχαν πολλά μικρά θετικά σημεία και στοιχεία για τους πολύ παρατηρητικούς. Αγώνα με τον αγώνα η ομάδα του Ντέγιαν Ράντονιτς παρουσιαζόταν καλύτερη. Ήταν ταχύτερη στην επίθεση και τις επιλογές της, κάποιες δράσεις γινόντουσαν αυτοματοποιημένα, ενώ αμυντικά υπήρχαν αρκετά καλά διαστήματα. Ακόμα και με την Φενέρμπαχτσε τα 8-9 λεπτά του πρώτου δεκαλέπτου ήταν πολύ καλά. Στην συνέχεια βέβαια ήρθε η αγωνιστική, πνευματική παράδοση και μετέπειτα η αδικαιολόγητη παράδοση άνευ όρων. Απλά οι ήττες πάντα τα επισκιάζουν όλα. Ο Παναθηναϊκός ποτέ δεν είναι ευχαριστημένος από καλές εμφανίσεις, μόνο με τις νίκες. Τέτοιο είναι και το format της ίδιας της Ευρωλίγκα εξάλλου.
Στο σημερινό challenge ο Παναθηναϊκός κατάφερε να παρουσιαστεί έτοιμος πνευματικά και αγωνιστικά. Η εικόνα της ομάδας ήταν αυτή που έπρεπε μετά τα πρώτα 10 λεπτά. Μια ομάδα με διακριτούς ρόλους, με πρωταγωνιστές και ρολίστες. Ωστόσο, ο κακός μεταγραφικός σχεδιασμός του καλοκαιριού και έλλειψη Ελλήνων δημιουργεί ζητήματα και άλυτα – μέχρι στιγμής τουλάχιστον – ερωτήματα και ζητήματα στον Παναθηναϊκό. Πέραν του Παπαγιάννη κανένας Έλληνας δεν μπορεί να προσφέρει και στις δύο πλευρές του παρκέ. Τα αδέρφια Καλαϊτζάκη προσφέρουν στην άμυνα. Αλλά μόνο εκεί δυστυχώς προς το παρόν. Ο Παπαγιώτης Καλαϊτζάκης πιέζει αρκετά καλά την μπάλα και βοηθάει στην ατομική άμυνα, ο Γιώργος Καλαϊτζάκης ψάχνεται ακόμη. Και οι δύο όμως ψάχνουν σε πρώτη φάση να βρουν τον ρόλο τους μέσα από την άμυνα. Μόλις «λυθούν» θα προσφέρουν και στην επίθεση. Μέχρι τότε όμως ο Παναθηναϊκός θα πληγώνεται.
Αγωνιστικά, το «τριφύλλι» παρουσιάστηκε αρκετά διαβασμένο, όπως και στο Κάουνας. Ο Παναθηναϊκός είχε στόχευση σε αυτά που ήθελε να κάνει στο παρκέ. Είχε υπομονή μέχρι να μπορέσει να επιτεθεί στον παίκτη που ήθελε, ο οποίος πολλές φορές ήταν ο Σλούκας. Υπομονή στα pick n’ roll μέχρι να μπορέσει να επιτεθεί στο τελείωμα πάνω του, ενώ και αν βρισκόταν σε κάποιο μαρκάρισμα ο Μπέικον μαζί του, αυτόματα ο Αμερικανός έπαιρνε την επίθεση σε κατάσταση απομόνωσης. Ωστόσο, τα 17 λάθη του Παναθηναϊκού έδωσαν 28 πόντους τον Ολυμπιακό και αυτός ο αριθμός ήταν υπερβολικά μεγάλος. Μάλιστα, πολλά από τα λάθη του Παναθηναϊκού ήταν συνεχόμενα στο τρίτο δεκάλεπτο, βγάζοντας ουσιαστικά την ομάδα εκτός ρυθμού. Σε αυτό το χρονικό διάστημα Ουίλιαμς-Μπέικον περιορίστηκαν, χωρίς να πάρουν προσπάθειες και βγήκαν εκτός αγώνα.
Η ουσία είναι όμως ότι ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται σταθερά βελτιωμένος. Και αυτό είναι το σημαντικό ενόψει της συνέχειας. Τα αποτελέσματα θα έρθουν. Και πρέπει να έρθουν. Η αρχή έγινε με τις 3 νίκες στην Ευρωλίγκα. Το σερί πρέπει να συνεχιστεί κόντρα στην Αρμάνι Μιλάνο την Πέμπτη. Ένα ματς εξαιρετικά δύσκολο. Οι Ιταλοί είναι τελευταίοι, αλλά διαθέτουν ένα ποιοτικό ρόστερ και αποκλείεται να κατέβουν για την χαρά του παιχνιδιού. Ψάχνουν αντίδραση, ψάχνουν το δικό τους comeback. Αν ο Παναθηναϊκός υποτιμήσει την ομάδα του Μεσίνα θα περάσει ένα πολύ δύσκολο βράδυ.
ΥΓ: Το μπάσκετ είναι ένα σύνθετο άθλημα. Η υπεραπλούστευση του δεν βοηθά κανέναν στην κατανόηση του. Με εξιτάρει η συνεχής αναζήτηση για τον λόγο, για τον οποίο συμβαίνουν όσα συμβαίνουν στο παρκέ. Με εξιτάρει να ψάχνω τι θέλει να πετύχει ο κάθε προπονητής με τις επιλογές του.
ΥΓ 2: Να μιλήσουμε για διαιτησία; Μπορείτε να το κάνετε. Δεν ασχολούμαι με την διαιτησία. Δεν την κοιτάω, δεν της δίνω σημασία. Την αγνοώ απλά. Απολαμβάνω το παιχνίδι.
ΥΓ 3: Όταν το mood δεν είναι κατάλληλο και χρόνος το επιτρέπει, η επιστροφή στο «σπίτι» μας, το Pickngreen.gr πάντα μας ηρεμεί. Γιατί γράφουμε για την μεγαλύτερη καψούρα μας, το στήριγμα μας. Το μπάσκετ.
ΥΓ 4: How can we be allowed to feel so much for people who don’t feel anything for us?
ΥΓ 5: Στο Twitter είμαστε μια μικρή οικογένεια. Λίγο πολύ οι περισσότεροι που ασχολούμαστε με το μπάσκετ, τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό έχουμε αλληλεπιδράσει και έχουμε μιλήσει. Σήμερα έμαθα κάτι πολύ δυσάρεστο. Φίλε Χρήστο κράτα γερά! Είμαστε μαζί σου. Σύντομα πάλι κοντά μας.
