Μέσα από το προσωπικό του μπλογκ στο pickngreen ο Χρήστος Γεωργίου, στέκεται στα παρασκήνια της ισοφάρισης της σειράς κόντρα στον Ολυμπιακό, από τις πρωταθλήτριες της Ελένης Καπογιάννη
Το ημερολόγιο έδειχνε 16 Μαρτίου όταν ο πρωταθλητής Παναθηναϊκός γνώρισε την εντός έδρας ήττα από τον Ολυμπιακό με 76-81 χάνοντας την ευκαιρία να πάρει τη νίκη και ενδεχομένως το πολυπόθητο πλεονέκτημα έδρας στη σειρά των τελικών αφού οι ερυθρόλευκες έχοντας το υπέρ τους 70-64 του πρώτου γύρου στο ΣΕΦ όχι μόνο διατήρησαν την πρώτη θέση της βαθμολογίας αλλά κλείνοντας με 2-0 νίκες στη κανονική περίοδο γνώριζαν ότι χρειάζονται άλλες δύο για την κατάκτηση του τίτλου από τη στιγμή που βάσει προκήρυξης κρίνεται στις 4 νίκες.
Από τότε μέχρι και την έναρξη της σειράς των τελικών που βρισκόμαστε σήμερα έχουν αλλάξει πολλά με τη Λινέτα Κάιζερ να αποτελεί πλέον παρελθόν από τις τάξεις του πρωταθλητή παραμονές μάλιστα του πρώτου τελικού στο Φάληρο και την Ελένη Καπογιάννη να καταστρώνει τα πλάνα της στο πώς θα εξουδετερώσει τις αντίπαλές της που γνωρίζει αρκετά καλά ως πρώην τεχνικός των Πειραιτών. Με τη Λολίτα Λύμουρα να διανύει τις τελευταίες της διαδρομές στα παρκέ το σίγουρο είναι πως η ίδια ευελπιστεί να φύγει με το κεφάλι ψηλά όπως αρμόζει εξάλλου σε όλη της την καριέρα, μια καριέρα γεμάτη τίτλους και διακρίσεις. Από κοντά και η Όλγα Χατζηνικολάου που όπως είχε εκμυστηρευτεί στον υπογράφοντα “νιώθει να έχει βρει την Ιθάκη της στη Λεωφόρο”. Το γιατί έδωσα βάρος στις δύο προαναφερθείσες είναι επειδή τυγχάνουν να είναι και οι πιο έμπειρες Ελληνίδες στο πράσινο ρόστερ μεταδίδοντας σε όλες τις νεότερες τους όλα όσα έχουν πετύχει στα χρόνια που έχουν αγωνιστεί.
Εκεί λοιπόν που η λογική έλεγε πριν την έναρξη των τελικών πως ο Ολυμπιακός έχει τον πρώτο λόγο για την κατάκτηση του τροπαίου, φάνηκε περίτρανα αφενός πως όταν έχεις υπεροψία απέναντι σε οποιοδήποτε αντίπαλο το πληρώνεις και αφετέρου πως ποτέ δεν μπορείς να ξεγράφεις τον πρωταθλητή που ακούει στο όνομα Παναθηναϊκός. Με όλες τις παίκτριες να ανταποκρίνονται στα “θέλω” της Καπογιάννη βγάζοντας το 101% τόσο ο πρώτος τελικός στο ΣΕΦ όσο και ο δεύτερος στον Τάφο του Ινδού είχαν την ίδια κατάληξη, νίκη με 76-81 και 61-53 αντίστοιχα. Και μπορεί σαν σκορ να μη λέει πολλά αλλά οι λάτρεις της στατιστικής μπορούν να δουν πως φέτος ο Ολυμπιακός έχει μέσο όρο στην επίθεση πάνω από 86 πόντους κάτι που σημαίνει πως η άμυνα είναι όπως πάντα αυτή που παίρνει τα ματς και όχι οι δηλώσεις πριν τους αγώνες. Αναμφίβολα πρόσωπο των 2 πρώτων παιχνιδιών είναι η Φιτζέραλντ η οποία με την αγωνιστική της παρουσία σε οργάνωση και εκτέλεση αποτελεί τον υπ’ αριθμόν 1 κίνδυνο των αντιπάλων, με την Ριντ να είναι όπως σε όλα τα ματς το βαρόμετρο ενώ από κοντά συμμετέχουν όλες μα όλες οι αθλήτριες της ομάδας από την πρώτη μέχρι την τελευταία. Αν κάποιος έχει αποκτήσει άγχος σίγουρα αυτός είναι ο Ολυμπιακός μιας και με τη σειρά στο 2-2 κανείς δεν εγγυάται πως θα τελειώσει…..Λέτε να γίνει η επικότερη ανατροπή στα χρονικά του μπάσκετ;;;;; Ακόμα όμως κι αν δεν συμβεί θα έχουμε να μιλάμε με τα καλύτερα λόγια για αυτά τα κορίτσια που μάχονται κόντρα σε αντιξοότητες……
Υ. Γ. Πάμε γερά λοιπόν για να τους τρελάνουμε…
Υ.Γ 2. Εκείνο το πανό που είχαν βγάλει πριν χρόνια οι Λιμανίσιοι για τη μαχητική ψυχή τους έχει πονέσει και θα συνεχίσει να τους πονάει…
