Ο Χρήστος Γεωργίου μέσα από το blog του σκιαγραφεί την ανησυχία του κόσμου όσον αφορά τις κινήσεις στο μεταγραφικό παζάρι ενώ ζητά να σταματήσει η γκρίνια και μουρμούρα που μόνο καλό δεν κάνει.
Φτάσαμε αισίως στα μισά του Ιουλίου και ήδη υπάρχει έκδηλη ανησυχία από ένα κομμάτι του κόσμου αναφορικά με τις κινήσεις ενίσχυσης της ομάδας όσον αφορά το πώς θα παρουσιαστεί τη νέα αγωνιστική περίοδο σε Ελλάδα κι Ευρώπη.
Η ανησυχία αυτή εκδηλώνεται κυρίως μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βλέποντας πως υπάρχει μια ανεξήγητη καθυστέρηση στη πραγματοποίηση μεταγραφών, την ίδια ώρα που άλλες ομάδες έχουν ξεκινήσει να στελεχώνουν το ρόστερ τους με παίκτες από το λεγόμενο “πάνω ράφι” και φοβούνται πως αυτή η καθυστέρηση μπορεί να αποβεί μοιραία μετά τα όσα είδαμε την τελευταία διετία.
Ο Έλληνας είναι από τη φύση του ο πιο ανυπόμονος λαός καθώς θέλει τα πάντα να γίνονται γρήγορα και συγκεκριμένα ΤΩΡΑ, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει γύρω του κι αν υπάρχουν εμπόδια.
Στην περίπτωση του φετινού Παναθηναϊκού η αλήθεια είναι πως γίνονται προσπάθειες και συγκεκριμένες κινήσεις αφενός για να αφήσει πίσω του την κακή χρονιά που ολοκληρώθηκε και τον είδε να κατακτά μόλις έναν τίτλο, αυτό του Σούπερ Καπ, χάνοντας τόσο το Κύπελλο όσο και το πρωτάθλημα από τον αιώνιο αντίπαλο που επέστρεψε μετά από περιπλάνηση στην Α2 Κατηγορία κι αφετέρου για να δείξει ή αν θέλετε καλύτερα να αποδείξει πως επέστρεψε η κανονικότητα με την παρουσία ξανά του μεγαλομετόχου Δημήτρη Γιαννακόπουλου στα κοινά της ομάδας.
Η πρόσληψη ενός κανονικού προπονητή όπως είναι ο Ντέγιαν Ράντονιτς και όχι τα στοιχήματα τύπου Πρίφτη ή Βόβορα έστω και κάτω από ειδικές συνθήκες όπως μάθαμε να λέμε πέρσι δείχνουν τον δρόμο πως θα βαδίσουμε σε κανονικά μονοπάτια. Βέβαια δεν φτάνει μόνο αυτό αφού χρειάζεται να έρθουν και παίκτες “πρώτης γραμμής” κι εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα ή πρόκληση για την διοίκηση έτσι ώστε να πει πως όλα θα λειτουργήσουν όπως πρέπει. Ο Πάρις Λι είναι ένας από τους παίκτες που ανακοινώθηκαν νωρίς γνωρίζοντας που έρχεται και τι πρέπει να κάνει. Ακόμα και οι Μάριους Γκριγκόνις και Νέιτ Γουόλτερς είναι παίκτες εργαλεία που χρειάζεται στη φαρέτρα του ο Ράντονιτς έχοντας ζήσει τον πρωταθλητισμό και τις απαιτήσεις του αλλά και τις παραστάσεις στο κορυφαίο επίπεδο όπως είναι η Ευρωλίγκα.
Tώρα όσον αφορά την υπόθεση του Νικ Καλάθη δεν νομίζω ότι χρήζει περαιτέρω εξηγήσεων μιας και ο παίκτης αποδείχθηκε πως όχι μόνο δεν νοιάζεται για τον σύλλογο αλλά κοιτά αποκλειστικά την πάρτη του.
Όταν λες όχι σε ένα υπέρογκο ποσό των 4 εκατομμυρίων ευρώ για συμβόλαιο τριετούς διάρκειας μόνο και μόνο για να αποκτήσεις περισσότερα λεφτά ίσως στο τελευταίο συμβόλαιο σου χωρίς να υπολογίζεις αυτούς που κάνουν την υπέρβαση για να σε φέρουν σε χαλεπούς καιρούς αλλά και τον κόσμο που σε περίμενε είσαι άξιος της μοίρας σου.
Έχουμε ξαναπεί οι μεγάλες ομάδες δεν φτιάχνονται αποκλειστικά με μεγάλα χρηματικά ποσά αλλά με ανθρώπους που ξέρουν καλά την αγορά και παίκτες που μπορούν να προσφέρουν. Εξάλλου είναι ορατά τα παραδείγματα ομάδων που ξοδεύουν αλόγιστα τα λεφτά τους και τι κάνουν στο τέλος της χρονιάς.
Από κει και πέρα το μόνο σίγουρο είναι πως υπάρχει θέληση και από τη διοίκηση και τον προπονητή να φτιάξουν μια ομάδα δυνατή που θα παίζει ωραίο μπάσκετ που θα προσελκύει τον κόσμο να έρθει στο καταπράσινο πλέον ΟΑΚΑ.
Και μια συμβουλή προς τον κόσμο. Μη γκρινιάζετε με το αν έρθει ο ένας ή ο άλλος που δεν ανταποκρίνεται στα “θέλω” σας αλλά αφήστε επιτέλους να γίνει σωστή δουλειά και το ταμείο θα γίνει στο τέλος της χρονιάς.
Υ.Γ Το πολύ το κυρ-ελέησον το βαριέται και ο παπάς
Υ.Γ 2. Σε ευχαριστούμε για όλα Νεμάνια
