Παναθηναϊκός: Εθισμένος στην ήττα

Ο Παναθηναϊκός κατάφερε σε ένα παιχνίδι που είχε τον έλεγχό του για 39,5 λεπτά, να χάσει από την Φενέρμπαχτσε στην παράταση και βυθίστηκε ακόμη περισσότερο στην εσωστρέφεια.

Άμα πριν τον αγώνα μας έλεγαν ότι ο Παναθηναϊκός θα έχει 45 ριμπάουντ (26 επιθετικά) έναντι 31 της Φενέρμπαχτσε και θα βρίσκεται μπροστά στο σκορ σχεδόν σε όλο το παιχνίδι θα λέγαμε ότι πήρε μία σχετικά εύκολη νίκη. Αντιθέτως το τριφύλλι σαν ιδανικός αυτόχειρας κατάφερε να βρε τον τρόπο να χάσει έχοντας το +5 (78-73) δέχθηκε καλάθι από τον Έντουαρντς και ενώ είχε δική του επαναφορά, οι πράσινοι άφησαν τον Πάρις Λι αβοήθητο απέναντι σε ντουμπλάρισμα των παικτών της Φενέρμπαχτσε και το μοιραίο λάθος οδήγησε σε ελεύθερο τρίποντο του Γκούντουριτς και το παιχνίδι στην παράταση. Εκεί οι Τούρκοι με την ψυχολογία στα ύψη αφού απέφυγαν μία αναπόφευκτη σχεδόν ήττα και το «τριφύλλι», που ήδη έχει εύθραυστη ψυχολογία, να χάνει την γη κάτω από τα πόδια του, κατάφεραν σχετικά εύκολα να επικρατήσουν.

Η ανυπαρξία προπονητικής παρέμβασης

Η μοιραία επαναφορά με τον Πάρις Λι να κλείνεται από δύο παίκτες της Φενέρμπαχτσε και να μένει χωρίς κανένα στήριγμα, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει. Το ίδιο πράγμα έγινε και με το Περιστέρι, το ίδιο πράγμα έχει γίνει και σε προηγούμενα παιχνίδια, το ίδιο συνέβη και χθες νωρίς στο ματς όπου ξανά έμεινε μόνος ο playmaker των «πρασίνων» και δεν έμεινε κανένας για σκαλοπάτι. Αυτό είναι ξεκάθαρο δείγμα προπονητικής ανυπαρξίας, πόσο μάλλον όταν η ομάδα προέρχεται μετά από time-out. Αυτό είναι ανεπίτρεπτο σε αυτό το επίπεδο και δείχνει ότι ο Ντέγιαν Ράντονιτς και το σταφ του έχουν χάσει την μπάλα. Αλησμόνητο είναι επίσης το time-out στο Μόναχο όπου δεν μπορούν να συννενοηθούν για το πόσα φάουλ έχει ακόμη να δώσει η ομάδα.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε τις δύο χαρακτηριστικές φάσεις με τις λάνθασμένες επαναφορές:

Στην αρχή του αγώνα

Η μοιραία φάση μετά από time-out κιόλας

Αναζητείται το πλάνο σε επίθεση και άμυνα

Μην ξεγελιόμαστε από την λίγο βελτιωμένη εικόνα του «τριφυλλιού» χθες σε άμυνα κι επίθεση. Αυτή βασίστηκε ξεκάθαρα στο ατομικό ταλέντο κάποιων παικτών και στον εγωϊσμό που έχουν, καθώς κι οι ίδιοι ήθελαν να σβήσουν αυτό το αρνητικό σερί και την κακή εικόνα που είχαν. Παρόλα αυτά δεν παίρνουν καμία βοήθεια από τον πάγκο, καμία σωστή καθοδήγηση. Αλλά και δουλειά, σωστή τουλάχιστον, δεν βλέπουμε να γίνεται καθότι 4 μήνες μετά την έναρξη της σεζόν, θα έπρεπε τώρα να έχουμε αρχίσει να παρατηρούμε κάποια πράγματα που δουλεύονται στην προπόνηση. Αντιθέτως η ομάδα μοιάζει να είναι στον αυτόματο πιλότο. Αμυντικά παίζει το ίδιο πράγμα, με τις συνεχείς αλλαγές και τα δυναμικά hedge-out, ανεξαρτήτως αντιπάλου, ταιριάζει δεν ταιριάζει στο παιχνίδι. Ο προπονητής του Παναθηναϊκού αρνείται να προσαρμοστεί στα δεδομένα του εκάστοτε παιχνιδιού αλλά και τις δικής του ομάδας, με το τριφύλλι να το πληρώνει αυτό. Δεν μπορώ να αντιληφθώ σε τι οφελεί να παίζεις αλλαγές στα σκριν με τους Παπαγιάννη και Γκουντάιτις μέσα, τους φθείρεις χωρίς λόγο. Στην επίθεση δε τα πράγματα είναι τραγικά αφού η ομάδα βασίζεται στο ατομικό ταλέντο παικτών. Είτε αυτός λέγεται Μπέικον είτε λέγεται Ουίλιαμς. Χθες πάλι το «τριφύλλι» είχε 12 ασσίστ για 18 λάθη. Η ομάδα δεν έχει επιθετικό πλάνο και σωστές συνεργασίες με αποτέλεσμα να βασίζεται σε iso καταστάσεις κι έτσι ο αριθμός των τελικών πασών είναι πενιχρός. Είδαμε πολλές φορές τους Παπαγιάννη και Γκουντάιτις να έχουν πάρει πολύ καλή θέση και να έχουν miss-match κατάσταση, αλλά μάταια περίμεναν μία πάσα. Κανείς δεν διαβάζει την αντίπαλη άμυνα, όλοι κοιτάνε να πασάρουν είτε παράλληλα, είτε να σκοράρουν αφού το «τριφύλλι» πολλές φορές τελειώνει φάσεις στα τελευταία δεύτερα.

Αν δεν αλλάξει θα χαθεί τελείως

Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν υπάρχει πραγματικός λόγος συνέχισης της συνεργασίας με τον Μαυροβούνιο τεχνικό. Χωρίς να λέμε ότι ο Ντέγιαν Ράντονιτς είναι κακός ή όχι προπονητής, παρόλα αυτά δεν έχει πείσει με το έργο του. Είτε αυτό αφορά τον σχεδιασμό της ομάδας, σε όποιο ποσοστό του αναλογεί, είτε την βελτίωση της ομάδας και των παικτών. Ακόμη φαίνεται ότι έχει χάσει τα αποδυτήρια, με τους παίκτες πολλές φορές να μην πιστεύουν στο όποιο πλάνο τους υποδεικνύει, ενώ κι ο ίδιος μοιάζει να έχει κυριευτεί από το άγχος και να μην παρουσιάζει καμία νέα ιδέα, μία βελτίωση της κατάστασης κάτι καινούριο τέλος πάντων. Βέβαια δεν αρκεί μόνο αυτό. Για να βελτιωθεί η κατάσταση και να δουλευτεί το υπάρχον ρόστερ σωστά για φέτος αλλά και για να υπάρχει μία καλή βάση και για του χρόνου, χρειάζεται η έλευση ενός προπονητή με εμπειρία και πλούσια καριέρα. Επιπλέον ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να προβεί σε 2-3 προσθήκες-αλλαγές. Κάτι που βέβαια με βάση τα δεδομένα της εποχής και της αγοράς είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Οι «πράσινοι» χρειάζονται ένα σταθερό playmaker, που θα μπορεί να οργανώνει το παιχνίδι της ομάδας, μία καλύτερη και πιο υγιή έκδοση του Νέιτ Ουόλτερς. Χρειάζονται επίσης ένα combo guard με κάθετο παιχνίδι και να έχει σταθερό σουτ, όπως χρειάζονται ένα διαφορετικό κορμί στο 4-5, αθλητικό που να μπορεί να ματσάρει την ταχύτητα παικτών όπως ο Μότλεϊ για παράδειγμα, αλλά και να δίνει την δυνατότητα για PnR παιχνίδι.

Υ.γ1: Δημήτρη Γιαννακόπουλε είναι η ώρα για δύσκολες αποφάσεις. Κατανοητή η διάθεση για στήριξη στον προπονητή κι όχι η λογική γρήγορου ξηλώματος, αλλά σε μία συνεργασία που δεν αποδίδει καλό είναι να την τερματίζεις.

Υ.γ2: Τραγικές αποφάσεις των διαιτητών και χθες. Δύο ανύπαρκτα φάουλ στον Παπαγιάννη που οδήγησαν στην τεχνική ποινή του Μεγαρίτη σέντερ και καταφανέστατο φάουλ στον Πονίτκα στα 5″ που δεν δόθηκε, με τους διαιτητές να το βλέπουν στο ριπλέϊ (χωρίς να μπορούν να το δώσουν βάσει κανονισμού) και να λέει ο ένας: «Είναι καθαρό φάουλ» και να απαντάει ο δεύτερος: «Ναι αλλά δεν πειράζει». Όχι κύριοι πειράζει. Κάτι πρέπει να κάνει η διοίκηση του Παναθηναϊκού επιτέλους. Έχουμε ξαναπει ότι το επίπεδο των διαιτητών είναι πολύ χαμηλό για αυτό το επίπεδο της Euroleague και παντού γίνονται λάθη. Στα παιχνίδια όμως των «πρασίνων» πάντοτε τα λάθη είναι κατά τους, τυχαίο μάλλον.

Υ.γ3: Ξανά μπράβο σε αυτούς τους φιλάθλους που πήγαν χθες στο ΟΑΚΑ, θέλει να έχεις μεγάλη αγάπη για αυτή την ομάδα για να αντέχεις να βλέπεις αυτό το θέαμα που παρακολουθούμε τα 3 τελευταία χρόνια στην Ευρωλίγκα ειδικά.

Υ.γ4: Χρειάζεται ισχυρό ηλεκτροσόκ η ομάδα διαφορετικά θα περιφέρει το κουφάρι της σε κάθε αγώνα όσο μένει ίδια η κατάσταση. Δεν πρέπει να μείνει καμένη γη και για την επόμενη χρονιά. Το υλικό δεν είναι τόσο κακό και σίγουρα για να βρίσκεται στην θέση που είναι τώρα!

Αφήστε μια απάντηση

Δείτε επίσης