Ενθουσιασμός για την πρώτη κούπα της χρονιάς, αυτής του Κυπέλλου με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ, καθώς δεν είναι μόνο ότι φτάσαμε στις 19 κατακτήσεις του δεύτερου τη τάξει θεσμού αλλά επειδή συνεχίζεται η παράδοση που θέλει τα τελευταία 24 χρόνια να κατακτούμε τουλάχιστον ένα τρόπαιο σε Ελλάδα και Ευρώπη, φαινόμενο πραγματικά ασύλληπτο, που αποτελεί και παγκόσμιο ρεκόρ.
Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε τουλάχιστον πιο ξεκούραστος από τους Θεσσαλονικείς μιας και έπαιξε μόλις ένα ημίχρονο κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο την περασμένη Τετάρτη, κάτι που φάνηκε περίτρανα στο πρώτο δεκάλεπτο όπου εκμεταλλευόμενος την τραγική αστοχία των τυπικά γηπεδούχων έφτασε να προηγείται με διάφορα 17 πόντων (3-20) άλλα στη συνεχεία αν και είχε το προβάδισμα ένιωθε την καυτή ανάσα των παικτών του Παπαθεοδώρου μιας και βρήκαν λύσεις από τα 6,75 μένοντας κοντά στο ματς. Από την άλλη πλευρά, οι πράσινοι λες και ξέμειναν από δυνάμεις όπως δηλαδή συμβαίνει στα περισσότερα ματς μακριά από το ΟΑΚΑ στην Ευρωλίγκα, δείγμα ότι ο Τσάβι Πασκουάλ ως ένα σημείο δεν φρόντιζε να κάνει σωστή δουλειά στον τομέα της φυσικής κατάστασης, κάτι που είχε επισημάνει και ο διάδοχος του Ρικ Πιτίνο στο πρώτο του ματς.
Κι εκεί λοιπόν που το ματς άρχιζε να γέρνει προς την πλευρά του ΠΑΟΚ στο τελευταίο δίλεπτο μίλησε η βαριά φανέλα του τριφυλλιού και η εμπειρία κάποιων παικτών βάζοντας την ομάδα πάνω από το εγώ τους γυρνώντας το ματς με τις βολές των Παπαπέτρου και Καλάθη για να διαμορφωθεί το τελικό 73-79.
Αν μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιους εκ των πρωταγωνιστών θα έβαζα την επιστροφή στα καλά παιχνίδια του Κιθ Λάνγκφορντ, ο οποίος όχι μόνο σημείωσε 17 πόντους οντάς δεύτερος σκόρερ πίσω από τον Καλάθη που είχε 19, αλλά έκανε πολύ καλή δουλειά και στην άμυνα συμβάλλοντας τα μέγιστα για να έρθει η πρώτη κούπα. Καταλαβαίνει κάποιος γιατί ήταν μεγάλη η απουσία του τόσο καιρό και πόσο διαφορετικά μπορεί να ήταν κάποια πράγματα. Από κοντά και ο ΝτεΣον Τόμας με τους 12 πόντους και τα 10 ριμπάουντ ενώ τα φώτα έκλεψε όπως είναι φυσικό ο Νικ Καλάθης, ο άνθρωπος ορχήστρα, ο οποίος αναδείχθηκε σχεδόν από όλους ως πολυτιμότερος παίκτης του τελικού μετρώντας 19 πόντους, 5 ριμπάουντ, 9 ασίστ, 2 κλεψίματα, 1 κόψιμο, 5 κερδισμένα φάουλ αλλά και 5 λάθη που ευτυχώς δεν στοίχισαν.
Ο ΠΑΟΚ τουλάχιστον σε σχέση με τους λιμανισιους έπαιξε σε όλο το ματς και μάλιστα έβαλε δύσκολα στον Παναθηναϊκό δείχνοντας ότι άμα παίζεις και δεν έχεις ως δικαιολογία για την ανυπαρξία σου τη διαιτησία, μπορεί να κάνεις τη ζημιά. Τώρα που είπα ανυπαρξία… Δεν πιστεύω να κάνετε καμιά ένσταση για την ποινή των -6. Είστε η ντροπή του ελληνικού αθλητισμού και μόνο.
Άλλα οκ από σήμερα, αύριο το Κύπελλο θα περάσει στην ιστορία όπως κι όλα όσα συνέβησαν στον ημιτελικό με τους άλλους. Το θέμα είναι τι κάνουμε στην Ευρωλίγκα, εκεί που τα περιθώρια στενεύουν κάθε αγωνιστική. Θα προλάβουμε να περάσουμε στην οκτάδα ή στο τέλος θα λέμε ότι για μας όλη η χρονιά ήταν η 13η του Φλεβάρη και κατ’ επέκταση η κατάκτηση του Κυπέλλου ή του νταμπλ;
Υ.Γ 1. Είχα πολλά χρόνια να ακούσω τόσες παιδικές φωνές σε γήπεδο, σε μια πραγματική γιορτή…
Υ.Γ 2. Ο πανηγυρισμός κατά τη διάρκεια της απονομής από τον Πειν δεν υπάρχει απλά…
Υ.Γ 3. Έμειναν 7 τελικοί στην Ευρωλίγκα. Πάμε και όπου βγει…
