Οι εντός έδρας αναμετρήσεις για τη φετινή Ευρωλίγκα ολοκληρώθηκαν απέναντι σε Μακάμπι Τελ Αβίβ και Ρεάλ Μαδρίτης με απολογισμό 1 νίκη και 1 ήττα αντίστοιχα, αφήνοντας ανάμεικτα συναισθήματα αφού κόντρα στους Ισραηλινούς η ομάδα έπιασε τα γνωστά της στάνταρ παίζοντας άμυνα με τα μάτια επιτρέποντας στους αντιπάλους να κάνουν ότι θέλουν ειδικά από την περιφέρεια σκοράροντας ούτε λίγο ούτε πολύ 95 πόντους σε αντίθεση με το παιχνίδι κόντρα στην Ρεάλ που παίζοντας ως Panathinaikos είχαμε από την αρχή τα ηνία παρασέρνοντας στο ρυθμό μας τους Ισπανούς που με αυτή την ήττα έφτασαν τις 7 στα τελευταία 9 παιχνίδια τους.
Θέλω να σταθώ ειδικά στο παιχνίδι με τους Μαδριλένους μιας και ήταν πολλά τα 13 μεταξύ μας χωρίς νίκη, με τελευταίο θετικό αποτέλεσμα εκείνο το αλησμόνητο 95-67 στο πρώτο παιχνίδι των πλέι οφ της σεζόν 2017-18. Είναι ένα αποτέλεσμα που πιστεύω ότι μπορεί να βοηθήσει στον ψυχολογικό τομέα και μόνο ενόψει της συνέχειας στο ελληνικό πρωτάθλημα. Έβλεπες όλους όσους έπαιξαν να δίνουν κάθε ικμάδα των δυνάμεων τους, με τον Γιώργο Παπαγιάννη να αναδεικνύεται ο κορυφαίος της αναμέτρησης όχι μόνο επειδή σκόραρε 18 πόντους αλλά κυρίως για τον τρόπο που αγωνίστηκε ειδικά απέναντι στον Ταβάρες, βάζοντας τον κυριολεκτικά μέσα στα καλάθια. Από κοντά του και οι Παπαπέτρου, Νέντοβιτς, Μέικον σε απόδοση, παίκτες που έχουν τραβήξει όλη τη χρονιά το “κουπί” και που επιτέλους έστω και στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι πρόσφεραν χαμόγελα και θέαμα στον κόσμο.
Καλό θα είναι τέτοιες αναμετρήσεις να είναι οδηγός για τη συνέχεια και να μην αποτελέσουν απλά μια “φωτοβολίδα” όπως συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν και ο Πρίφτης να κάνει πράξη αυτό που είπε μεταξύ άλλων σε μια συνέντευξη Τύπου πως “όταν επιστρέψουν όλοι οι παίκτες που είναι εκτός λόγω τραυματισμών, ιώσεων, θα μας βοηθήσουν να δείξουμε ένα σαφώς καλύτερο πρόσωπο”. Ήδη ένας από αυτούς, ο Ιωάννης Παπαπέτρου αρχίσει να δείχνει καλύτερα στοιχεία αφού μη ξεχνάμε πως έλειψε και 2 μήνες για ένα πρόβλημα που κατά τη γνώμη μου θα μπορούσε να το είχε τακτοποιήσει νωρίτερα και να είναι έτοιμος για το Φάιναλ Φορ του Ηρακλείου. Ότι έγινε έγινε όμως και δεν μπορούμε να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Θα πρέπει να μπουν στην εξίσωση και τα νεαρότερα παιδιά της ομάδας όπως ο Μαντζούκας και ο Χουγκάζ παίρνοντας περισσότερο χρόνο συμμετοχής και όχι απλά 2-3 λεπτά ίσα ίσα για να λέμε ότι έπαιξαν. Δεν περισσεύει κανείς σε αυτό το ούτως ή άλλως μικρό ρόστερ που έχουμε και η σωστή αξιοποίηση τους παίζει σημαντικό ρόλο.
Στο παραπάνω συνδέεεται και ο Γιόγκι Φερέλ, παίκτης που ήρθε για να βοηθήσει αλλά δεν πρόλαβε είτε γιατί δεν του έδωσε την απαιτούμενη προσοχή ο Πρίφτης είτε γιατί και ο ίδιος ένιωθε πίεση. Το γεγονός ότι φεύγοντας από το τριφύλλι βρήκε καταφύγιο στην Τσεντεβίτα και κάνει πολλά πράγματα μέσα στο παιχνίδι έχουν να κάνουν με όσα προανέφερα. Και πριν βιαστεί κάποιος να σκεφτεί λέγοντας ότι άλλο Ευρωλίγκα κι άλλο EuroCup, ναι μπορεί να υπάρχουν διαφορές αλλά ένας παίκτης που έχει παίξει στο κορυφαίο επίπεδο, το ΝΒΑ, μπορεί να ανταπεξέλθει σε διάφορες δυσκολίες που θα του παρουσιαστούν. Δυστυχώς ο Πρίφτης έχει κάνει πολλά λάθη από όταν ανέλαβε και τώρα που “σφίγγουν τα γάλατα” τα έχει παραδεχτεί ως όφειλε. Απλά το θέμα είναι να μαθαίνεις από τα λάθη σου έτσι ώστε να μην τα επαναλάβεις.
Τώρα η ομάδα έχει να δώσει άλλα 2 παιχνίδια διαδικαστικού χαρακτήρα με τις Άλμπα Βερολίνου και Φενέρμπαχτσε εκτός έδρας από τα οποία μόνο κέρδος μπορεί να έχει καθώς ακολουθεί το κομβικότερο παιχνίδι της χρονιάς, κόντρα στον “αιώνιο” στο ΟΑΚΑ, εκεί όπου με νίκη θα έχει και το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς του πρωταθλήματος. Ο κόσμος τώρα πρέπει να δώσει μαζικό παρών και να γίνει ξανά ένα με την ομάδα, αφήνοντας στην άκρη όποιους εγωισμούς έχει μιας και προέχει ο σύλλογος.
Υ. Γ 1. Γήπεδο στο Βοτανικό χωρίς το μπάσκετ;;;;;
Υ.Γ 2. Επειδή τα “ραντάρ” μου έχουν πιάσει πολλά το τελευταίο διάστημα για αλλαγή διοίκησης και τεχνικής ηγεσίας εδώ θα είμαστε να τα πούμε…..Μέχρι να γίνουν πράξη στήριξη στην ομάδα και μόνο
