Ο Χρήστος Γεωργίου με καθαρό μυαλό μια μέρα μετά την ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό, βάζει μέσα από το προσωπικό του μπλογκ τα πράγματα στη βάση τους…
Άλλο ένα ντέρμπι “αιωνίων” το 5ο κατά σειρά φέτος σε Ελλάδα και Ευρωλίγκα δεν είχε την κατάληξη που θέλαμε για τον Παναθηναϊκό γνωρίζοντας την ήττα με 62-68 με τους πράσινους να έχουν γίνει όσο και να μην ακούγεται εύηχο στα αυτιά μας, έρμαιο των αντιπάλων χάνοντας για τέταρτη φορά. Θα περίμενε κάποιος να έχουμε μάθει από τα λάθη των προηγούμενων παιχνιδιών αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί όταν στον πάγκο βρίσκεται αφενός ο άνθρωπος που “πνίγεται σε μια κουταλιά νερό”, ο Δημήτρης Πρίφτης κι αφετέρου το “γυμνό” από κάθε άποψη ρόστερ το οποίο όπως έχουμε αναφέρει από την αρχή της σεζόν τεράστια ευθύνη έχει τόσο η διοίκηση όσο και το τεχνικό επιτελείο.
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή τα πράγματα που είδαμε όλοι στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ. Παραμονές του σημαντικότερου μέχρι τους τελικούς παιχνίδι ζούσαμε όλοι με την αγωνία για το αν θα παίξει ο Νέντοβιτς μετά τον τραυματισμό του στην αδιάφορη από κάθε άποψη αναμέτρηση με την Άλμπα στο Βερολίνο. Εν τέλει ο Σέρβος όχι μόνο έπαιξε αλλά ήταν ξανά μια ομάδα μόνος του αλλά όπως λέμε συνέχεια, ένας Νέντοβιτς δεν μπορεί να φέρει την Άνοιξη. Το ματς με τον Ολυμπιακό ήταν θα λέγαμε μια πιστή αντιγραφή όσων έχουμε δει φέτος από τις δύο ομάδες με εξαίρεση τη βαριά ήττα στο ΣΕΦ για την Ευρωλίγκα και που περιλάμβανε κλειστό παιχνίδι με πολλές εναλλαγές στο σκορ και κάποιες υποψίες άμυνας από τη πλευρά μας, με λίγα λόγια ένα προβλέψιμο στυλ παιχνιδιού που καταλαβαίνει ακόμα κι ένας άσχετος από μπάσκετ. Όσο έμπαιναν τα τρίποντα των Νέντοβιτς, Παπαπέτρου, Μέικον άντε και κανά δυο προσπάθειες του Παπαγιάννη από το “ζωγραφιστό” λέγαμε οκ καλά πάμε……
Δεν μπορείς όμως να στηρίζεσαι σε ένα ροτέισον 8-9 παικτών οι οποίοι παίζοντας πολλά λεπτά είναι φανερό ότι κάποια στιγμή θα τους βγει η κούραση αλλά και η αστοχία. Έχω πει πως για να πάρεις νίκες σε τέτοιου είδους ματς πρέπει να βγάλεις τσαγανό στα δύσκολα και να κάνεις κινήσεις που θα αχρηστεύσεις τον αντίπαλο προπονητή. Δυστυχώς όμως επιβεβαιώνομαι κάθε φορά ότι και δεν εμπνέεις εμπιστοσύνη στους παίκτες με αποτέλεσμα είτε να μπλοκάρουν είτε να κάνουν του κεφαλιού τους και κυρίως δεν το έχεις με το άθλημα. Δεν μπορεί να βλέπουμε όλοι απέξω ότι οι Έβανς, Γουάιτ δεν κάνουν και εσύ να τους βάζεις έτσι για το καπρίτσιο σου ξεχνώντας παίκτες όπως Μαντζούκας, Καββαδάς που σε έχουν εκθέσει αρκετές φορές με την καλή έννοια του όρου όπως και ο Μποχωρίδης που όταν μπήκε έδωσε έναν ρυθμό παλεύοντας σε κάθε φάση ενώ δεν χρησιμοποίησες δευτερόλεπτο τους Κασελάκη και Χουγκάζ.
Επίσης δεν μπορεί με τον ίδιο αντίπαλο που όπως προανέφερα τον ξέρεις και σε ξέρει να κάνεις επαναλαμβανόμενα λάθη και να μένεις χωρίς καλάθι στο κρισιμότερο σημείο του παιχνιδιού, κάτι που οποιοσδήποτε το εκμεταλλεύεται. Έχεις καταντήσει να μη μπορείς να βρεις λύση στο μαρκάρισμα του ΜακΚίσικ θυμίζοντάς μου τον Σφαιρόπουλο με τον Ρίβερς ενώ συν τοις άλλοις κι έχοντας τρεις επιλογές (να υπερασπιστείς την νίκη του +5, να νικήσεις αλλά και να χάσεις με τη μικρότερη διαφορά) κατάφερες να καταστρέψεις όλα τα παραπάνω χαρίζοντας το πλεονέκτημα έδρας. Επιπλέον πέταξες και την ατάκα του αιώνα στη συνέντευξη Τύπου μετά το ματς ότι όλα θα κριθούν τον Ιούνη. Από σένα δεν περιμένουμε βελτίωση εκτός κι αν πρόκειται να παραιτηθείς μπας και παίξουμε τη τελευταία μας ζαριά στον παράγοντα ψυχολογία.
Αυτή η ήττα αν κατάλαβες καλά κόουτς Πρίφτη ήταν ουσιαστικά το τέλος της φετινής χρονιάς χωρίς τίτλο μιας και για μένα το Σούπερ Καπ που μπήκε από πέρσι στις ζωές μας δεν σημαίνει κάτι και η αποτυχία αυτή θα έχει χαραγμένο το δικό σου όνομα. Όσο για κάποια συνθήματα που ακούστηκαν από μερίδα του κόσμου με αποδέκτη τον μεγαλομέτοχο, είτε είναι ετεροχρονισμένα είτε δεν έχουν την απήχηση που χρειάζεται σε τέτοιες καταστάσεις και ο νοών νοείτο.
Υ. Γ. 1. Διάλεξες να κάνεις ήττα ανήμερα της επετείου του πρώτου ευρωπαϊκού…
Υ. Γ. 2. Δε με νοιάζει πλέον να ακούσω ξανά καμία συγγνώμη. Από τότε που βγήκε αυτή η λέξη χάθηκε και το φιλότιμο
