Γνωρίζοντας πως το φετινό “μαρτύριο” όπως το χαρακτηρίζω στην Ευρωλίγκα ολοκληρώνεται με τα δύο εξ αναβολής παιχνίδια στη Ρωσία απέναντι σε Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης και ΤΣΣΚΑ Μόσχας, δε μπορώ να πω πως περιμένω κάτι πέραν από καλές εμφανίσεις.
Στο Κάουνας η ομάδα δυστυχώς συνέχισε αυτό που λίγο πολύ το έχουμε δει σχεδόν σε όλα τα εκτός έδρας παιχνίδια της, να αποτελεί έναν “σάκο του μποξ” για τον αντίπαλο κι αυτό συμβαίνει είτε επειδή οι παίκτες είναι αδιάφοροι λόγω και της βαθμολογίας είτε επειδή κάποιοι δεν πρέπει καν να αγωνίζονται σε αυτό το επίπεδο. Για άλλη μια φορά λοιπόν είδαμε μια ομάδα που δεν ανταποκρίθηκε στα “θέλω” του παιχνιδιού που περιλαμβάνει καλή άμυνα και σωστές επιθέσεις και που αρέσκεται να δίνει στον εκάστοτε αντίπαλο τον τίτλο του φαβορί από τα δικά της λάθη. Όταν δε, η διαφορά ανοίγει από νωρίς τότε αρχίζουν και τα νεύρα κάποιων παικτών (βλ.Χεζόνια) ο οποίος δεν είναι στη φύση του να έχει τον χαρακτήρα του λούζερ και ενώ προσπαθούν με κάποια ξεσπάσματα να μαζέψουν την εις βάρος τους διαφορά μειώνοντας στην ελάχιστη διαφορά, μετά από λίγο λες και τους υπνωτίζει κάποιος και επανέρχεται στα αρχικά επίπεδα. Το λάθος κατ’ εμέ δεν είναι του προπονητή και τον συγκεκριμένο όχι μόνο τον στηρίζω αλλά τον σέβομαι διότι και προσπαθεί να περάσει κάποια συστήματα που δεν είχαν συνηθίσει οι παίκτες αλλά κυρίως επειδή ανήκει στη κατηγορία “next big thing” του ευρωπαϊκού μπάσκετ όσον αφορά τους προπονητές. Τα πάντα ξεκινάνε από την οργάνωση του παιχνιδιού και όταν βλέπεις πως οι τρεις παίκτες που αγωνίζονται στη θέση αυτή (Σαντ-Ρος, Μακ και Μποχωρίδης) τελειώνουν το ματς με 11 πόντους την ίδια ώρα που στην Ζαλγκίρις ο Λεκαβίτσιους και ο Γουόκαπ κάνουν όργια είτε σε δημιουργία είτε σε εκτέλεση με 20 και 18 πόντους αντίστοιχα τι άλλο να προσθέσουμε;;; Πάλι καλά που υπήρχε ο Νέντοβιτς να τραβήξει λίγο στην επίθεση μαζί με τον Μπεντίλ με 17 και 13 πόντους έκαστος γιατί οι υπόλοιποι κυμάνθηκαν στη μετριότητα και είναι κρίμα διότι πολλούς από αυτούς τους εκτιμώ για το μπασκετικό τους iq. Aς είναι όμως…Ευτυχώς που τελειώνει όλο αυτό.
Το ματς με το Λαύριο ήταν το εξ ορισμού ντέρμπι της αγωνιστικής του πρωταθλήματος και χρειάστηκε να “πληρώσει” τα σπασμένα της Ευρωλίγκας καθώς όπως έχω ξαναπεί ο Παναθηναϊκός εμφανίζεται με άλλο πρόσωπο. Kαι οι 12 παίκτες που αγωνίστηκαν, ακόμα κι αυτοί που ενδεχομένως δεν είχαν παίξει στο ματς του πρώτου γύρου, τότε που οι πράσινοι ηττήθηκαν με 92-82 το είδαν ως εκδίκηση επικρατώντας με 105-69. Δεν θα σταθώ τόσο στη διαφορά όσο στο πόσο ήθελαν να διώξουν από πάνω τους εκείνη την ήττα, που κάποιοι χαρακτήριζαν και ντροπιαστική. Στη ζωή μου έχω μάθει να λέω τα πράγματα με το όνομά τους είτε αρέσει σε κάποιους είτε όχι και τότε είχα πει σε πολλούς φίλους και συναδέλφους πως η ομάδα έπρεπε να χάσει μπας και ξυπνήσουν κάποιοι από το λήθαργο που είχαν πέσει…Το Λαύριο δεν αποτελεί μια μικρομεσαία ομάδα που λένε και μόνο τυχαία δεν είναι η φετινή του παρουσία και τα αποτελέσματα που έχει πάρει. Είναι μια ομάδα με πλάνο, όπου άπαντες ευχαριστούνται το παιχνίδι χωρίς να υπάρχει γκρίνια από τον κόσμο ή στα αποδυτήρια και παίκτες που πιστέψτε με θα ήθελαν πολύ να έχουν οι “μεγάλες” ομάδες, ειδικά οι ξένοι (Κάρτερ, Κόζι, Ντιαλό, Ντέιβις) και που φυσικά αξίζει και με το παραπάνω όλα όσα έχει δείξει μέχρι τώρα.
Για να έρθει αυτή η άνετη όπως αποδείχθηκε νίκη έπαιξε ρόλο η άμυνα καθώς ολοκλήρωσε το ματς με παθητικό μόλις 6 λαθών, επίδοση που αποτελεί και νέο ρεκόρ στο φετινό πρωτάθλημα αφού το προηγούμενο ήταν 7 που μοιράζονταν η ΑΕΚ, τρεις φορές με τον Προμηθέα και τον Ιωνικό. Επίσης ισοφάρισε την κορυφαία επίδοση ασίστ της φετινής σεζόν με 30 όσες είχε το Μεσολόγγι στο ματς με τον Ιωνικό εκτός έδρας και το Περιστέρι με τη Λάρισα πριν από 2 εβδομάδες στη Θεσσαλία ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η αναλογία των 30 ασίστ με τα 6 λάθη προσέφερε ένα ακόμη ρεκόρ περιόδου αφού είχε συντελεστή 5 ενώ δεν υπήρξε άλλη ομάδα που να ξεπέρασε το 3,4 που είχε η ΑΕΚ απέναντι στο Μεσολόγγι. Τέλος η διαφορά των 38 πόντων στα τελευταία δευτερόλεπτα (103-65) ήταν η μεγαλύτερη που πήρε μια ομάδα στη διάρκεια της φετινής σεζόν αφού η προηγούμενη ήταν με 37 με την οποία και πάλι το τριφύλλι προηγήθηκε με το Μεσολόγγι στο ΟΑΚΑ.
Ευελπιστώ αυτό το παιχνίδι να αποτελέσει τον οδηγό για το πώς πρέπει να παίξει καθόλη τη διάρκεια των πλέι οφ και στα ματς του Κυπέλλου αφού η κατάκτηση του νταμπλ είναι μονόδρομος για να πούμε πως έκλεισε ως έναν βαθμό επιτυχημένα η χρονιά.
Υ. Γ. 1. Παίξτε αυτό που περιμένουμε… μπορείτε!!!
Υ.Γ. 2. Το νταμπλ είναι αυτοσκοπός για φέτος
