Ο Παναθηναϊκός ήταν κατώτερος των περιστάσεων και των προσδοκιών που υπήρχαν με αποτέλεσμα να ηττηθεί δίκαια. Η κακή ημέρα των πράσινων φάνηκε από την αρχή όταν και μπήκαν νωθρά στο παιχνίδι. Το εβλεπες στην γλώσσα του σώματος τών παικτών, στα πρόσωπα τους ότι το μάτι τους δεν γυάλιζε, δεν είχαν την σπίθα αυτή στο βλέμμα τους. Τα σώματα των αθλητών έμοιαζαν «βαριά», δεν υπήρχε καθαρό μυαλό, συγκέντρωση και η κ..λα που απαιτείται για να πάρεις ένα τέτοιο διπλό.
Δεν ήταν μόνο ο Καλάθης ωσεί παρών στον αγώνα. Όλη η ομάδα παρουσιάστηκε έτσι. Με ελάχιστες εξαιρέσεις . Μπορεί να άδειασαν πνευματικά από την υπερπροσπάθεια του πρώτου αγώνα; Πολύ πιθανό. Η εικόνα η σημερινή όμως είναι απαράδεκτη. Αλλά, ακόμα και για τον σημερινό αγώνα ισχύει ότι και για τον προηγούμενο. Η ομάδα έχει στην διάθεση της 5 λεπτά μετά την λήξη του αγώνα να στεναχωρεθεί για το αποτέλεσμα και μετά ξεχνάει εντελώς το Game 2 της σειράς. Στην τελική η ομάδα έχει έναν αγώνα ακόμα την Τρίτη. Το σημαντικό τώρα είναι ο Παναθηναϊκός να στείλει την σειρά σε 5ο παιχνίδι. Για αρχή όμως ας κερδίσει το 3ο στο ΟΑΚΑ.
Για να το πετύχει αυτό όμως θα χρειαστεί ο Ρικ Πιτίνο να τραβήξει έναν άσο από το μανίκι του. Έναν παίκτη που δεν θα τον περιμένει ο αντίπαλος, θα βγει μπροστά και θα κάνει την διαφορά. Προς το παρών, εξαφανισμένοι είναι οι Λοτζέσκι και Μήτογλου. Ο πρώτος είναι εξαφανισμένος καιρό τώρα και ουσιαστικά η χρονιά του ολοκληρώθηκε από την στιγμή που τραυματίστηκε. Δεν μπόρεσε να επιστρέψει ποτέ. Το σημαντικό όμως είναι ότι οι παίκτες που κρίνουν μία σειρά είναι αυτοί που βγαίνουν μπροστά. Για την Μπαρτσελόνα σήμερα ήταν ο Χάνγκα, χθες ο Ουλάνοβας για την Ζάλγκιρις, για τον Παναθηναϊκό μέχρι στιγμής ποιος; Κάποιες λύσεις έδωσε απλά ο Λεκαβίτσιους. Ο πιο τίμιος και φιλότιμος μέχρι στιγμής είναι ο Ίαν Βουγιούκας που προοριζόταν για 3ος σέντερ και αγωνίζεται ως πρώτος.
Πάμε και στον Νικ Καλάθη, τον παίκτη γύρω από τον οποίον επικεντρώνεται το 90% της κριτικής σήμερα στα social media. Ναι ο αρχηγός έκανε ένα τραγικό παιχνίδι στην Μαδρίτη. Ναι ήταν κακός και κατώτερος των περιστάσεων. ΟΜΩΣ… είναι ο άνθρωπος που μια ολόκληρη σεζόν παίζει μόνος του στον άσο, που έχει κάνει μαγικές εμφανίσεις, που έχει οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στα πλέι-οφ. Δικαιούται και κακά βράδια. Όλοι θα θέλαμε βέβαια, αυτά να μην είναι στα πλέι-οφ, αλλά έχει να αντιμετωπίσει μία ολόκληρη ομάδα που είναι προσαρμοσμένη πάνω του. Δεν είναι μία εύκολη συνθήκη αυτή για κάποιον παίκτη, αλλά θα πρέπει και ο ίδιος να προστατέψει τον εαυτό του. Να μην “χαλάει” το μυαλό του, να μην επηρεάζεται τόσο εύκολα από το κάθε άστοχο σουτ, από το κάθε φάουλ. Είναι μεγάλος παίκτης και θα επιστρέψει ακόμα καλύτερος στο επόμενο παιχνίδι, αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Από εκεί και πέρα ο πόλεμος που δέχεται στα social media είναι απαράδεκτος και κατακριτέρος σε κάθε περίπτωση. Ο Έλληνας οπαδός έχει κοντή μνήμη. Αποδεδειγμένα. Προ διμήνου θυμάται κανείς που ήταν η ομάδα; 12η! Σχεδόν, σίγουρα εκτός πλέι-οφ. Που βρέθηκε στο τέλος της κανονικής διάρκειας; 6η! Τι μεσολάβησε; Ένα ντεμαράζ καλών εμφανίσεων και νικών με τον Καλάθη να κάνει όργια. Στην τελική δεν φταίει ο ίδιος αν δεν υπάρχει γύρω του ένα καλό supporting cast.
ΥΓ: Την Τρίτη όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο ΟΑΚΑ.
ΥΓ 2: Ο Καμπάτσο είναι ένας γκαρντ τοπ επιπέδου. Έχει θέση σε κάθε ομάδα που έχει υψηλούς στόχους. Μπορεί να έρθει από τον πάγκο, μπορεί να είναι βασικός, μπορεί να παίξει 1 λεπτό ή 40 λεπτά. Η ουσία είναι μία. Θα κάνει την διαφορά και στις δύο άκρες του παρκέ. Έχει την λατινοαμερικάνικη “αλητεία” που θαυμάζουμε περισσότερο στο ποδόσφαιρο. Σκληρός, θρασύς και με τσαμπουκά. Ότι του λείπει σε μπόι το διαθέτει σε ψυχή. Δεν είναι από τις μπασκετικές μου συμπάθειες, “σιχαίνομαι” να τον βλέπω απέναντι στον Παναθηναϊκό, αλλά πρέπει να του το αναγνωρίσω.
ΥΓ 3: Κάτω τα χέρια σας από τον Καλάθη.
ΥΓ 4: Ολυμπιακοί… όπως λέμε σαλιγκάρια. Όχι όλοι προφανώς, ξέρουν αυτοί.
