Γνωρίζω ότι αρκετοί διαβάζοντας το όνομα Τσάβι Πασκουάλ στον τίτλο αυτού του Blog θα βγάλουν φλύκταινες. Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι, για να γλιτώσουμε και πιθανές παρεξηγήσεις από νωρίς.
Όσοι σταθούν στο όνομα του προπονητή, στέκονται ουσιαστικά στο δέντρο και όχι στο δάσος αυτού του Blog. Το δάσος είναι η κατάσταση που βίωσε ο σύλλογος μετά από αρκετά χρόνια. Μία κατάσταση που χαρακτηριζόταν από μία προπονητική σταθερότητα.
Αυτή η σταθερότητα συνεπάγεται ίδια αγωνιστική και προπονητική φιλοσοφία, η οποία όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται η βάση της ομάδας αγωνιστικά και όσο οι σεζόν περνάνε θα εξελίσσεται. Απαιτεί επιμονή και υπομονή, κάτι που στον Παναθηναϊκό δεν διαθέτει ούτε η διοίκηση, ούτε φυσικά ο – πάντα απαιτητικός – κόσμος. Σαφώς, δεν είναι μία εύκολη διαδικασία. Ο Παναθηναϊκός για 2,5 χρόνια είχε μπει στον σωστό δρόμο.
Παράλληλα, ο Παναθηναϊκός στο ίδιο διάστημα είχε την πολυτέλεια, γνωρίζοντας από νωρίς τον προπονητή της επόμενης σεζόν, να κινηθεί γρήγορα μεταγραφικό παζάρι, είτε με τις ανανεώσεις παικτών, είτε με τις μεταγραφές νέων παίκτων. Ο Τσάβι Πασκουάλ ήξερε τι ήθελε, ήξερε τι έψαχνε και χρειαζόταν και ο Παναθηναϊκός έκλεινε τους παίκτες που ήθελε γρήγορα και αποτελεσματικά. Παράλληλα, δεν χρειαζόταν να αξιολογήσει το ρόστερ, καθότι το γνώριζε και με το παραπάνω.
Η ουσία και το νόημα του σημερινού Blog δεν είναι να αποθεώσει τον Τσάβι Πασκουάλ. Αλλά είναι να περιγράψει την κανονικότητα που αγνοεί ο Παναθηναϊκός, ελλείψει σταθερού προπονητή. Όλα όσα στερείται ο Παναθηναϊκός μη έχοντας έναν προπονητή για αρκετά χρόνια.
Αυτό είναι που πρέπει να επιδιώξει ο Παναθηναϊκός με τον Γιώργο Βόβορα. Πρωτίστως, η διοίκηση να είναι έτοιμη να δεχτεί και την πιθανή αποτυχία. Να του δώσει χρόνο και απόλυτη στήριξη. Αυτή η συνεργασία θα αποτελέσει στοίχημα, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον Παναθηναϊκό. Δεν είναι κακό να πάει σε μία επιλογή στοίχημα ο Παναθηναϊκός. Κακό είναι να μην έχει ζυγίσει εξ’αρχής τα δεδομένα, ώστε να κατασταλάξει αν η ομάδα και η διοίκηση σε πρώτο βαθμό είναι έτοιμη να στηρίξει ολοκληρωτικά μία προσπάθεια.
Πάντως στοίχημα ήταν και η επιλογή του Πάμπλο Λάσο από την Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Πάμπλο Λάσο ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα το 2008, αναλαμβάνοντας ως πρώτος προπονητής την Bruesa GBC. Ως προπονητής της κατάφερε να την ανεβάσει κατηγορία και να την οδηγήσει στην Liga ACB. Στην ομάδα έμεινε ως το 2011 όταν πήρε μεταγραφή για την Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Πάμπλο Λάσο ήταν ένας άσημος προπονητής όταν ανέλαβε ένα τέτοιο βαρύ φορτίο. Είχε αποτυχίες; Σαφώς είχε και όχι μόνο μία. Σε δυο συνεχόμενα Final-Four η Ρεάλ Μαδρίτης δέχτηκε ηχυρές «σφαλιάρες». Ο Ισπανός όμως είχε την αμέρηστη στήριξη της διοίκησης, έμαθε από τα λάθη του και πλέον έχει εξελιχθεί σε έναν εκ των κορυφαίων προπονητών, με την Ρεάλ Μαδρίτης πιθανώς να είναι η κορυφαία ομάδα της 10ετίας, υπό την καθοδήγηση του.
Σίγουρα δεν ήταν μία εύκολη διαδικασία, σίγουρα η ομάδα «έπεσε» πολλές φορές και απέτυχε. Αλλά, αυτός είναι ο βασικότερος λόγος που η Ρεάλ Μαδρίτης έχει πετύχει.
Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός εδώ και αρκετά χρόνια αγνοεί την έννοια της κανονικότητας, όπως την είχε συνηθίσει επί Ομπράντοβιτς και θα πρέπει κάπως να βρει την λύση να επιστρέψει σε αυτήν.
