Δεκαοχτώ ομάδες, μία πανδημία και μία διοργάνωση που αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι κατώτερη των περιστάσεων. Οι αγώνες θα αναβάλλονται ή θα ακυρώνονται σε εβδομαδιαία βάση, καθώς τα κρούσματα συνεχώς αυξάνονται. Το συνεπακόλουθο αυτού; Η αλλοίωση αποτελεσμάτων και της τελικής βαθμολογίας. Βρισκόμαστε, μόλις στην 3η αγωνιστική της φετινής Ευρωλίγκα και ήδη αρκετοί αγώνες έχουν αναβληθεί και τα πρώτα 20-0 βρίσκονται προ των πυλών. Είναι αυτό λύση; Είναι αυτό μπάσκετ; Συγγνώμη, αλλά αυτό που βλέπουμε μέχρι στιγμής είναι μία αηδία, που δεν έχει σχέση με μπάσκετ.
Ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε μέχρι την Γαλλία και την Λυών, αλλάζοντας και μία πτήση στο Άμστερνταμ μόνο και μόνο για να ενημερωθεί 105 λεπτά πριν το τζάμπολ του αγώνα ότι ο αγώνας αναβάλλεται/ακυρώνεται (λογικά πάει για 20-0 ο αγώνας). Για να το εξηγήσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες. Ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε εν μέσω πανδημίας χωρίς λόγο μέχρι την Λυών με πτήσεις της γραμμής, χωρίς λόγο ουσιαστικά. Δεν είναι μόνο η ταλαιπωρία είναι και η έκθεση των αθλητών των ομάδων σε χώρους με συνωστισμό και συγχρωτισμό.
Εδώ, γεννάται ένα ακόμα ερώτημα. Η ELPA τι κάνει και τι λέει για όλα αυτά; Είναι απίστευτο το γεγονός ότι δεν έχει τοποθετηθεί ακόμα η Ένωση των παικτών για τόσο σοβαρά ζητήματα που αφορούν τους ίδιους τους αθλητές και την υγεία τους. Βέβαια, να θυμίσουμε ότι και πέρσι δρούσαν επιλεκτικά. Κατά του Αταμάν για τις δημόσιες δηλώσεις του κατά του Μίσιτς μετά από έναν αγώνα είχαν βγάλει ολόκληρη ανακοίνωση, αλλά για τον Ζέλικο (προφανώς το πρόβλημα μου δεν είναι ο Σέρβος θρύλος ως προπονητής και άνθρωπος, αλλά τα διαφορετικά κριτήρια, με τα οποία δρουν οι υπεύθυνοι της ELPA) δεν υπήρξε η παραμικρή τοποθέτηση. Υπάρχουν και άλλα αρκετά παραδείγματα.
Αρκετοί θα αναρωτηθούν ποια ακριβώς είναι η λύση στην τωρινή δύσκολη κατάσταση. Καλά κάνουν και αναρωτιούνται. Αυτό είναι το λογικό και αναμενόμενο. Η ουσία είναι όμως ότι συνεχώς τα ερωτήματα και οι απορίες γύρω από την ομαλή διεξαγωγή των αγώνων αυξάνονται, ενώ οι λύσεις όχι μόνο δεν υπάρχουν, αλλά δεν μοιάζει να υπάρχει και διάθεση να βρεθούν.
Ο κόσμος θέλει μια «φούσκα» όπως στο ΝΒΑ. Αλλά πως; Είναι ο Τζόρντι Μπερτομέου το ίδιο ικανός με τον Άνταμ Σίλβερ του ΝΒΑ, ο οποίος δημιούργησε μία άρτια και επιτυχημένη «φούσκα», ολοκληρώνοντας την σεζόν με απόλυτη επιτυχία και 0 κρούσματα του κορωνοϊού; Ας μην γελιόμαστε. Οι ικανότητες των δύο ανδρών απέχουν παρασάγγας. Την στιγμή που τον κομισάριο του ΝΒΑ τον εμπιστεύονται και τον αποθεώνουν όλοι, ο CEO της Ευρωλίγκα βρίσκεται συνεχώς στο επίκεντρο για λάθους λόγους και κυρίως λόγους κριτικής για αρκετές αμφιλεγόμενες αποφάσεις που έχει λάβει. Το πιο βασικό αντεπιχείρημα για πιθανή «φούσκα» είναι η ύπαρξη των εθνικών πρωταθλημάτων. Πιστεύει κανείς ότι με τα εθνικά πρωταθλήματα να υφίστανται θα μπορέσουν οι ομάδες να κλειστούν σε «φούσκα» και ταυτόχρονα να ταξιδεύουν στις χώρες τους; Από μόνο του αυτό είναι αντιφατικό.
Εν τέλει, ποια είναι η λύση για να έχουμε μία ομαλή σεζόν; Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το Blog (χθες δηλαδή) δεν υπήρχε ακόμα η είδηση για την τροπολογία του πρωτοκόλλου των ομάδων. Η είδηση αυτή είναι ευχάριστη και προς την σωστή κατεύθυνση. Η ευελιξία σε τέτοια θέματα και με τα πράγματα να είναι ακόμα πολύ ρευστά και εύθραυστα αποτελεί απαραίτητο χαρακτηριστικό, ώστε να καταφέρει η Ευρωλίγκα να επιβιώσει. Το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα ουδείς το γνωρίζει, ούτε μπορεί να το μαντέψει.